Είναι αφοσιωμένοι στον Τραμπ, ορκίζονται στο όνομά του, άλλωστε είναι και από τους “αρχιτέκτονες” της εμπορικής πολιτικής του, την οποία και υλοποιούν κατά το μέρος της αρμοδιότητάς του ο καθένας. Ο “σκληρός” υπουργός Εμπορίου, Χάουαρντ Λούτνικ, ο “ευέλικτος” Εμπορικός Αντιπρόσωπος Τζέιμισον Γκριρ, ο “επιθετικός” υπουργός Οικονομικών Σκοτ Μπένσεντ και ο Ανώτερος Σύμβουλος για το Εμπόριο και τη Βιομηχανία, -αλλά και “ιδεολογικός νους” του τραμπισμού και εκ των βασικών συγγραφέων του “Project 2025”-, Πίτερ Ναβάρο.
Μια τετράδα με πολλά κοινά ιδεολογικά, πολιτικά και τεχνοκρατικά χαρακτηριστικά, που ομνύουν στο δόγμα του “M.A.G.A.” υπό την “φωτισμένη” ηγεσία του Αμερικανού Προέδρου, που οδηγεί στην ολική επαναφορά και άνευ συμβιβασμών αποκατάσταση της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ. Πιστεύουν ακράδαντα, όπως και εκείνος, ότι οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και συγχρόνως εμπορικοί εταίροι εκμεταλλεύονται την ανοχή -και την καλοσύνη- των Ηνωμένων Πολιτειών και “κλέβουν” έσοδα και κέρδη από τις αμερικανικές επιχειρήσεις και τους ίδιους τους απλούς Αμερικανούς πολίτες.
Είναι σήμερα οι στυλοβάτες -ή αλλιώς τα “γεράκια”-, της επιθετικής εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ, που ανατρέπει διαμορφωμένες ισορροπίες και σχέσεις δεκαετιών, επηρεάζοντας όχι μόνο τον εμπορικό, αλλά και τον ευρύτερο οικονομικό όσο και γεωπολιτικό χάρτη του πλανήτη. Είναι αυτοί που βρίσκονται πίσω από την ιδέα της εκτράχυνσης της ήδη αυστηρής πολιτικής των δασμών. Εισάγοντας μετά τα “προκαταρτικά” είτε απέναντι σε χώρες, όπως Μεξικό, Καναδά και Κίνα, είτε αναφορικά με προϊόντα, όπως για το χάλυβα και το αλουμίνιο παγκοσμίως, είτε εφευρίσκοντας νέα “εργαλεία” (αυξημένοι δασμοί σε όσες χώρες εισάγουν καύσιμα από τη Βενεζουέλα), την ακόμη σκληρότερη, αλλά δίκαιη όπως τη θεωρούν εκδοχή των αμοιβαίων (ή ανταποδοτικών) δασμών έναντι όλων. Αυτοί που δίνουν πραγματικό, -και οδυνηρό ακόμη και για τους ίδιους τους Αμερικανούς-, νόημα και περιεχόμενο στην πολυθρύλητη πλέον “Ημέρα της Απελευθέρωσης”.
Επιμένουν, παρά τον σοβαρό κίνδυνο το σαρωτικό κύμα προστατευτισμού, -που προκύπτει από τα αμερικανικά μέτρα και τα αντίποινα των πληττόμενων χωρών, παραπέμποντας στον απομονωτισμό της δεκαετίας του 1930, που επιδείνωσε τη Μεγάλη Ύφεση-, να οδηγήσει την μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε ανάλογο αδιέξοδο. Αδιαφορούν και για τις προειδοποιήσεις ότι έτσι το διεθνές εμπόριο και η παγκόσμια οικονομία εισέρχονται σε μια άγνωστης διάρκειας περίοδο όπου θα κυριαρχούν αβεβαιότητα και αστάθεια.
Στα κοινά τους ακόμη στοιχεία, ότι εμφορούνται από την ίδια αντιπάθεια καταρχάς για την Κίνα, την οποία θεωρούν εχθρική χώρα και παράγοντα επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, άρα πρέπει να υπάρξει μαζί της η απόλυτη ρήξη. Κατά δεύτερον όμως, και για την Ευρώπη ειδικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία εγκαλούν για ληστρική εμπορική πολιτική κατά των ΗΠΑ.
Το… Δημοκρατικό παρελθόν τους
Ασφαλώς, δεν συμφωνούν μεταξύ τους σε όλα. Τρεις έχουν και άλλο ένα κοινό. Πλην του Γκριρ, που όντας και πολύ νεότερος όλων, έχει ατόφιο ρεπουμπλικανικό παρελθόν, οι άλλοι τρεις διατέλεσαν -στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν μάλιστα-, ακραιφνείς υποστηρικτές των Δημοκρατικών.
Ακούγεται παράταιρο, αλλά στην Αμερική δεν εκπλήσσει κανέναν ίσως, το ότι ο Λούτνικ π.χ. σημαντικός προεκλογικός χρηματοδότης του Τραμπ και συμπρόεδρος της “Ομάδας Μετάβασης” του νέου Προέδρου, που έπαιρνε συνεντεύξεις από τους πιθανούς υπουργούς της νέας κυβέρνησης, λίγα χρόνια πριν, στις εκλογές του 2016, πραγματοποιούσε δωρεές στην υποψήφια τότε για την Προεδρία Χίλαρι Κλίντον, αλλά και στην επίσης υποψήφια για την Γερουσία… Κάμαλα Χάρις. Χρηματοδοτούσε το 2016 δηλαδή, τις αντιπάλους του Τραμπ τότε και το 2024. Σε συνέντευξή του στην “Wall Street Journal”, δήλωσε πως αποχώρησε από το Δημοκρατικό Κόμμα όταν αισθάνθηκε ότι αυτό είχε μετατοπιστεί περαιτέρω προς τα αριστερά.
Ο δε Ναβάρο, έχει στο πολιτικό ενεργητικό του πολλά αξιοσημείωτα: συνέγραψε με τον Γουίλμπουρ Ρος, μετέπειτα υπουργό Εμπορίου στην πρώτη κυβέρνηση Τραμπ “το συμβόλαιο του Ντόναλντ Τραμπ με τον Αμερικανό ψηφοφόρο” (το τότε “project 2025” δηλαδή). Διατέλεσε μετά πρώτος διευθυντής του νεοσύστατου Εθνικού Συμβουλίου Εμπορίου του Λευκού Οίκου. Ήταν πολύ μπροστά, 6-7 χρόνια από τον Μασκ στις ύβρεις κατά του Καναδού πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντό, όταν τον Ιούνιο του 2018 δήλωνε ότι υπήρχε “μια ειδική θέση στην κόλαση” για εκείνον, όταν εξήγγειλε ότι θα απαντούσε με αντίποινα στους δασμούς των ΗΠΑ εναντίον της χώρας του.
Είναι επίσης, ο άνθρωπος, που ως συντονιστής της άμυνας των ΗΠΑ κατά της πανδημίας Covid-19, όπου τον διόρισε ο Τραμπ, τάχθηκε υπέρ της χρήσης της υδροξυχλωροκίνης, παρότι η αποτελεσματικότητα της δεν είχε αποδειχθεί και στη συνέχεια κατηγόρησε τον Άντονι Φάουτσι (Fox News, Μάρτιος 2021), ως “πατέρα” του ιού, που μάλιστα χρησιμοποίησε χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων για να χρηματοδοτήσει ένα κινεζικό εργαστήριο όπου -υποτίθεται ότι- αναπτύχθηκε ο Covid-19.
Και είναι ο άνθρωπος που μαζί με τον Στιβ Μπάνον ηγήθηκαν της εξέγερσης του Καπιτωλίου, της 6ης Ιανουαρίου 2021, με βάση τον ισχυρισμό ότι υπήρξε νοθεία στις προηγηθείσες προεδρικές εκλογές. Αρνήθηκε να καταθέσει στην Επιτροπή του Κογκρέσου που συνεστήθη για τα γεγονότα στο Καπιτώλιο και καταδικάστηκε τελικά από Δικαστήριο της Κολούμπια σε φυλάκιση 4 μηνών για περιφρόνηση του Κογκρέσου. Ποινή που εξέτισε ολόκληρη.
Αυτός λοιπόν, ο Πίτερ Ναβάρο είναι ο ίδιος άνθρωπος που λίγα χρόνια νωρίτερα σημείωνε ρεκόρ αποτυχημένων υποψηφιοτήτων είτε ως δήμαρχος στο Σαν Ντιέγκο, με τη σημαία των Δημοκρατικών όμως, είτε ως υποψήφιος για τη Γερουσία το 1994, πάλι με τους Δημοκρατικούς, όπου στο Συνέδριό τους το 1996, δήλωνε “περήφανος που κουβαλάω το πανό Κλίντον-Γκορ”, ενώ το 2008 και το 2012 υποστήριξε ενεργά τις προεκλογικές εκστρατείες του Μπαράκ Ομπάμα.
Αλλά και ο Μπένσεντ, στα πρώιμα στάδια της εμπλοκής του με την πολιτική, ήταν χρηματοδότης του υποψήφιου αντιπροέδρου των Δημοκρατικών Αλ Γκορ (2000), της Χίλαρι Κλίντον στη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος (2008) και του Μπαράκ Ομπάμα (2012).
Χάουαρντ Λούτνικ
Ο 64χρονος Χάουαρντ Λούτνικ είναι δισεκατομμυριούχος, έχοντας τον κολοσσό χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και επενδυτικής τραπεζικής Cantor Fitzgerald, φυσικά και ισχυρός διαχρονικός χρηματοδότης του Τραμπ. Διαπρύσιος υποστηρικτής της επιβολής οριζόντιων και υψηλών δασμών απέναντι στους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ, αδιακρίτως σχέσης μαζί τους.
Πολλοί πιστεύουν μάλιστα πως είναι ο άτυπος “υποβολέας” των σκληρών δηλώσεων Τραμπ για τους δασμούς, καθόσον η ρητορική τους μοιάζει βγαλμένη από την ίδια μήτρα. “Ο τρόπος σκέψης μου είναι να το κάνουμε χώρα προς χώρα. Μας μεταχειρίζεται φρικτά το παγκόσμιο εμπορικό περιβάλλον. Και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους δασμούς για να δημιουργήσουμε αμοιβαιότητα, δικαιοσύνη και σεβασμό. Η Κίνα μας κλέβει και αξιοποιεί ό,τι μας έχει πάρει για να αναπτύξει π.χ. το πρωτοποριακό DeepSeek chatbot. Οι έλεγχοι των εξαγωγών στην τεχνολογία θα πρέπει να συνδυαστούν με αυστηρότερους δασμούς. Και η χρήση του εργαλείου της τεχνητής νοημοσύνης από την κυβέρνηση θα απαλλάξει τον κόσμο από τους εγκληματίες που χρησιμοποιούν το blockchain για παράνομη δραστηριότητα” ανέφερε μεταξύ άλλων στην Επιτροή της Γερουσίας που ενέκρινε την υπουργική υποψηφιότητα του.
Θεωρείται και εκ των βασικών εισηγητών της σκληρής γραμμής στο θέμα της Γροιλανδίας, να αποκτήσουν δηλαδή οι ΗΠΑ πάση θυσία τον έλεγχό της. Πολλοί πιστεύουν, ότι αυτό σχετίζεται και με το ότι μέσω της Cantor Fitzgerald, είναι 3ος μεγαλύτερος μέτοχος στην εταιρεία Critical Metals Corp., που σχεδιάζει να ξεκινήσει διαδικασία εξόρυξης σπανίων γαιών, μέσα στο 2026, στο ορυχείο Tanbreez στη νότια Γροιλανδία.
Αρνήθηκε επίσης, τις κατηγορίες για ύποπτες σχέσεις της Cantor Fitzgerald, με την αμφιλεγόμενη εταιρεία κρυπτονομισμάτων Tether Holdings Ltd., που έχει κατηγορηθεί ότι έχει χρησιμοποιηθεί από εγκληματικές συμμορίες, καρτέλ, ακόμη και από τρομοκράτες για τη διακίνηση μαύρου χρήματος. Έχει επιβεβαιώσει συμμετοχές με ρόλους σε τουλάχιστον 800 εταιρικές οντότητες, προσωπικό εισόδημα 356 εκατομμυρίων δολαρίων το 2023 και το 2024, σε ένα σύνολο εκτιμώμενης καθαρής περιουσίας 2 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με το Celebrity Net Worth.
Η εταιρεία του, το 2001, ήταν αυτή που πλήρωσε το πιο βαρύ φόρο αίματος σε προσωπικό, κατά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους. Τα γραφεία της ήταν μεταξύ 101ου-105ου ορόφο στον Βόρειο Πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, ακριβώς πάνω από το σημείο όπου προσέκρουσε ένα από τα αεροσκάφη που κατέλαβαν οι τρομοκράτες. Βρίσκονταν εκεί 658 από τους 960 υπαλλήλους της Cantor Fitzerald. Κανείς δεν διασώθηκε, συμπεριλαμβανομένου και του αδερφού του Λούτνικ, Γκάρι.
Σκοτ Μπένσεντ
Ο 63χρονος Σκοτ Μπένσεντ, έχει ιστορία σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών ως διαπραγματευτής επενδυτής ή διευθύνων σύμβουλος σε hedge funds. ιδρυτής του Key Square Capital Management. Πριν από αυτό, βρέθηκε στη Soros Capital Management, hedge fund του δισεκατομμυριούχου επενδυτή Τζορτζ Σόρος. Οι μετοχές του εκτινάχτηκαν, όταν ως επικεφαλής επενδύσεων του κολοσσού αυτού, ηγήθηκε το 2012 στοιχημάτων ύψους 10 δισ. δολαρίων κατά της βρετανικής στερλίνας και του ιαπωνικού γεν, τα οποία απέφεραν στην εταιρεία κέρδη πάνω από 1 δισ.
Επιτυχίες που τον έκαναν ασφαλώς πολύ γνωστότερο απ΄ ό,τι η πρότερη σύντομη θητεία του και ως πανεπιστημιακός καθηγητής στο Γέιλ, και το κυριότερο, περιζήτητο στη Wall Street, ωστόσο η KSCM ενώ προσέλκυσε αρχικά 4,5 δισ. δολάρια από επενδυτές, σήμερα διαχειρίζεται πολύ λιγότερα.
Με τον Τραμπ τον συνδέει φιλία δεκαετιών, αλλά επανασυνδέθηκαν μόλις πέρυσι. Πρόλαβε ωστόσο να αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους χρηματοδότες του, δωρίζοντας πάνω από 1 εκατ. δολάρια σε επιτροπές υποστήριξής του. Τον συμβούλευσε σε θέματα οικονομικής πολιτικής. Είναι ο πρώτος ομοφυλόφιλος υπουργός Οικονομικών, καθώς και το πρώτο LGBTQ μέλος του υπουργικού συμβουλίου που επιβεβαιώνεται από τη Γερουσία σε ρεπουμπλικανική κυβέρνηση.
Το δόγμα του για την εμπορική πολιτική των ΗΠΑ είναι ότι ο Τραμπ πρέπει να χρησιμοποιήσει τους δασμούς με τέσσερις τρόπους: πρώτον, για να διορθώσει τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές. Δεύτερο, για να αυξήσει τα έσοδα για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Τρίτο, για να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός στις διαπραγματεύσεις με ξένες δυνάμεις αντί των κυρώσεων. Τέταρτο, πολύ σημαντικό, για να αναζωογονήσει την εγχώρια βιομηχανία.
Τα έσοδα από τους δασμούς θα μπορούσαν να αναπληρώσουν το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργήσουν οι φορολογικές μειώσεις που υποσχέθηκε ο Τραμπ.
Οι δασμοί, αν εφαρμοστούν πλήρως, μπορούν να αποφέρουν έσοδα ύψους 2,5-3 τρισ. δολαρίων. Όμως, παράλληλα θα οδηγήσουν σε απώλεια κρατικών εσόδων ύψους 4,6 τρισ. δολαρίων σε διάστημα 10 ετών. Σε αυτό ο Μπένσεντ αποφεύγει να απαντήσει.
“Κάθε χώρα θα υπόκειται σε έναν συντελεστή, ο οποίος, κατά την κρίση μας, αντιστοιχεί στους δασμούς που η ίδια επιβάλλει. Θα τους παρουσιάζουμε μια ανάλυση: να, αυτό είναι το ύψος των δικών σας δασμών, οι μη δασμολογικοί περιορισμοί που εφαρμόζετε, οι παρεμβάσεις σας στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Αν εγκαταλείψουν τέτοιες τακτικές, τότε δεν θα προχωρούμε στην εφαρμογή των δασμών” δήλωσε πρόσφατα.
Για την Κίνα, ο Μπένσεντ πιστεύει πως “έχει πραγματικά ανάγκη από περισσότερη εσωτερική κατανάλωση και λιγότερες εξαγωγές και πως οι ΗΠΑ δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να διοχετεύεται στην αμερικανική αγορά η υπερπαραγωγή που προέρχεται από την Κίνα: “Πρέπει να δώσουμε μάχη και να τους πούμε ότι δεν μπορούν να εξάγουν τον αποπληθωρισμό τους στον υπόλοιπο κόσμο” εκτιμά.
Η καθαρή περιουσία του Bessent είναι τουλάχιστον 521 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το Γραφείο Κυβερνητικής Δεοντολογίας των ΗΠΑ.
Τζέιμισον Γκριρ
Ο άλλος (Λούτνικ) προσδιόρισε τον στόχο της πρώτης παρτίδας των δασμών, αυτός, ο Τζέιμισον Γκριρ, το ύψος τους. Ο 45χρονος δικηγόρος θεωρείται ο “αρχιτέκτονας” των αρχικών δασμών του Τραμπ σε κινεζικές εισαγωγές το 2018 αξίας περίπου 370 δισ. δολαρίων και της επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου NAFTA, με Καναδά και Μεξικό.
Οι απόψεις του ειδικά για την Κίνα ευθυγραμμίζονται απολύτως με εκείνες του Τραμπ εδώ και χρόνια, καθώς ήταν στην περίοδο 2017-20, επικεφαλής του γραφείου του Εμπορικού Αντιπροσώπου των ΗΠΑ (USTR), Ρόμπερτ Λαιτχάιζερ, θέση στην οποία διορίστηκε φέτος ο ίδιος.
Και από την οποία επιδιώκει να δημιουργήσει ένα ανθεκτικό σχέδιο για την αναδιοργάνωση του παγκόσμιου εμπορίου. Εμφανίζεται σαφώς πιο διαλλακτικός και ευέλικτος από τους υπόλοιπους συνδιαμορφωτές της εμπορικής πολιτικής. Θεωρεί πως θα έπρεπε να προηγηθούν έρευνες κατά των εμπορικών εταίρων πριν από την εφαρμογή δασμών, για την τακτική που ακολουθούν και να ακολουθήσει διαπραγμάτευση “one to one”. Αυτή η προσέγγιση βασίζεται σε ήδη δοκιμασμένη εμπορική νομοθεσία, αλλά θα διαρκούσε έως και έξι μήνες, πράγμα απαγορευτικό για τα σχέδια Τραμπ να επιφέρει γρήγορα, ισχυρά και αποτελεσματικά πλήγματα στους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ.
Είναι κάτοχος JD της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Απέκτησε επίσης μεταπτυχιακό στο Παγκόσμιο Επιχειρηματικό Δίκαιο από το Sciences Po Paris και το University of Paris I Pantheon-Sorbonne. Μετά το 2020 έγινε εταίρος στη δικηγορική εταιρεία King & Spalding με ειδίκευση σε θέματα διεθνούς εμπορίου.
Σήμερα τονίζει πως θα εργαστεί στρατηγικά για να αντιμετωπίσει τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές και το εμπορικό έλλειμμα-μαμούθ των ΗΠΑ, να ανοίξει νέες αγορές και να αποκαταστήσει την ικανότητα της Αμερικής να γίνει ξανά κορυφαία χώρα στη βιομηχανική παραγωγή. Με μια κουβέντα, η ατζέντα του “America First”. “Οι ΗΠΑ πρέπει να είναι χώρα καταναλωτών αλλά και παραγωγών και ως εκ τούτου η εμπορική πολιτική της δεύτερης θητείας του Ντόναλντ Τραμπ, θα πρέπει να κατατείνει στο άνοιγμα των διεθνών αγορών για τους Αμερικανούς αγρότες και στην αντιστροφή της αποβιομηχάνισης του έθνους” ανέφερε στην ακρόασή του στη Γερουσία.
Πίτερ Ναβάρο
“Αμοιβαίο εμπόριο. Είναι το πιο δίκαιο πράγμα στον κόσμο” δήλωσε πρόσφατα στο CNN ο Πίτερ Ναβάρο, ανώτερος σύμβουλος του Τραμπ για το Εμπόριο και τη Βιομηχανία, αποτυπώνοντας το τι έρχεται στις εμπορικές σχέσεις της νέας εποχής.
Ο 76χρονος Ναβάρο δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Ομότιμος καθηγητής οικονομικών στο Paul Merage School of Business του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Ιρβάιν, έχει απόψεις ακραίες για την εμπορική πολιτική, στο πλαίσιο μιας εξίσου ακραίας γεωπολιτικής θεώρησης. Έντονος υποστηρικτής της δια παντός μέσου μείωσης των εμπορικών ελλειμμάτων των ΗΠΑ, χαρακτηρίζει την Κίνα ως υπαρξιακή απειλή για τη χώρα του, την κατηγορεί αδιαλείπτως για αθέμιτες εμπορικές πρακτικές και προσπάθειες χειραγώγησης νομισμάτων και δεν παύει να ζητεί πιο συγκρουσιακές πολιτικές απέναντι στο Πεκίνο
Είναι επίσης ένθερμος πολέμιος των συμφωνιών ελεύθερων συναλλαγών, όπως η Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου ΗΠΑ-Νότιας Κορέας, η NAFTA και η Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης ΥπερΕιρηνικού. Είναι και συγγραφέας πολλών βιβλίων, έξι από αυτά αφορούν την Κίνα και τους κινδύνους για τις ΗΠΑ εξαιτίας της (π.χ. “The Coming China Wars” (2006), “Death by China” (2011) κ.α.).
Όμως ο ίδιος είναι και βασικός συγγραφέας του “Project 2025”. Το πρώτο τμήμα εμπορίου σε αυτό τιτλοφορείται “The Case for Fair Trade”. Με την υπογραφή του. Και περιγράφει τι πρόκειται να συμβεί στο εξής, καθιστώντας σαφές ότι οι ΗΠΑ πρέπει να ενισχύσουν την κατασκευαστική και αμυντική τους βιομηχανική βάση, βελτιώνοντας παράλληλα την αξιοπιστία των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού τους, κάτι που απαιτεί ενδυνάμωση της παραγωγής.
Αναφέρονται δύο προκλήσεις: η κυριαρχία του “πιο ευνοημένου έθνους” (MFN) και η οικονομική επιθετικότητα από την Κίνα, που οδηγεί σε σημαντικά εμπορικά ελλείμματα, καθιστώντας τις ΗΠΑ «θύμα αθέμιτου, ανισόρροπου και μη αμοιβαίου εμπορίου». Οι εξαγωγείς των ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν υψηλότερους δασμούς σε 467.015 περιπτώσεις, ενώ οι ΗΠΑ θα επέβαλαν υψηλότερους μη αμοιβαίους συντελεστές μόνο σε 141.736 περιπτώσεις. Συνολικά, αυτό συνιστά τόσο οικονομική όσο και εθνική απειλή για την ασφάλεια.
Η έκθεση αναφέρει συγκεκριμένα από πλευράς χώρων τις Κίνα, Ινδία, ΕΕ (σύνολο), Ταϊλάνδη, Ταϊβάν, Βιετνάμ, Ιαπωνία, Μαλαισία. Οι χώρες του club των “dirty-15”. Όσον αφορά τους μη δασμολογικούς φραγμούς, η Ιαπωνία βρίσκεται ψηλά στη λίστα. Αυτές οι χώρες είτε έχουν σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα με τις ΗΠΑ (ΕΕ), μεγάλη διαφορά στο μέσο δασμολόγιο (Ινδία) είτε και τα δύο, όπως προκύπτει με την Κίνα.
Όσον αφορά τους κλάδους, τονίζονται ιδιαίτερα η αυτοκινητοβιομηχανία και η γεωργία. Και ενώ φαίνεται να υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης και αναγνώρισης χωρών που μειώνουν τους μη αμοιβαίους δασμούς στα επίπεδα των ΗΠΑ, ο Ναβάρο ευνοεί την αύξηση των δασμών των ΗΠΑ για να αντικατοπτρίζει τα επίπεδα άλλων χωρών, καθώς αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα μια συνολική ελαφρώς μεγαλύτερη μείωση του εμπορικού ελλείμματος κατά 10,2% σε σύγκριση με 9,4%.
Πηγή: newmoney.gr
Διαβάστε επίσης: Δασμοί Τραμπ: Αντίστροφη μέτρηση για την «Ημέρα Απελευθέρωσης»