Η Γαλλία βρίσκεται στην τελική ευθεία για τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών την Κυριακή 7 Ιουλίου, με το αριστερό Nouveau Front Populaire (NFP) και τη συμμαχία του Μακρόν, Ensemble, να κάνουν μια ύστατη προσπάθεια να αποτραπεί η κατάκτηση της απόλυτης πλειοψηφίας από το Rassemblement National (RN) της Μαρίν Λεπεν.
Υπενθυμίζεται εδώ ότι στον 1ο γύρο των εκλογών, εκλέχθηκαν απευθείας 76 έδρες (από 5 το 2022) και οι υπόλοιπες θα κριθούν την Κυριακή. Δηλαδή θα υπάρχουν πάνω από 400 «μονομαχίες», μετά από την απόσυρση υποψηφίων τόσο από το Ensemble, όσο και από το NFP.
Σενάρια, δημοσκοπήσεις και προοπτική συγκατοίκησης
Σε αυτό το πλαίσιο, η UBS έχει καταλήξει στα τρία πιθανά σενάρια για το εκλογικό αποτέλεσμα:
(α) απόλυτη πλειοψηφία με ευρείες νομοθετικές εξουσίες για το ακροδεξιό Rassemblement National (RN),
(β) κυβέρνηση μειοψηφίας υπό την ηγεσία του RN με περιορισμένη νομοθετική εξουσία (μετά την ανακοίνωση της Marine Le Pen ότι θα επιδίωκε να σχηματίσει κυβέρνηση ακόμη και αν το RN είχε λίγες έδρες λιγότερες από την απόλυτη πλειοψηφία) και
(γ) ένα διαιρεμένο κοινοβούλιο, που πιθανότατα θα οδηγήσει σε αδιέξοδο της πολιτικής.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τους υποψηφίους, πιθανότατα θα ανεβάσει τον πήχη για το σενάριο (α) και θα καταστήσει το (β) ή (γ) πιο πιθανό, αλλά μια βασική αβεβαιότητα είναι πώς θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι του NFP και του Ensemble, κατά την UBS.
Μια πρόσφατη πρόβλεψη εδρών βασισμένη σε δημοσκοπήσεις έδειξε ότι το RN θα μπορούσε να λάβει μεταξύ 225 και 262 εδρών – κάτω από την απόλυτη πλειοψηφία των 289. Και μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Ifop έδειξε ότι οι υποψήφιοι του Ensemble και της μετριοπαθούς αριστεράς θα κέρδιζαν τους υποψηφίους του RN, αλλά ότι οι ψηφοφόροι θα χωρίζονταν σε μια μονομαχία μεταξύ των υποψηφίων του RN και του ακροαριστερού La France Insoumise (LFI).
Τα σενάρια (α) και (β) θα οδηγούσαν στη λεγόμενη συγκατοίκηση και το σενάριο (γ) σε μια τεχνοκρατική κυβέρνηση ή μια κυβέρνηση που υποστηρίζεται από έναν “μεγάλο συνασπισμό” όλων των μερών εκτός RN.
Τι θα γίνει μετά τις εκλογές;
Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα, ο πρόεδρος Μακρόν θα διορίσει πρωθυπουργό, αλλά δεν υπάρχει προθεσμία για να το πράξει. Δεν απαιτείται ψηφοφορία έγκρισης στο κοινοβούλιο, αλλά στην πράξη ο Πρωθυπουργός πρέπει να υποστηρίζεται από την πλειοψηφία του κοινοβουλίου, δεδομένου των εξουσιών του κοινοβουλίου να ρίξει την κυβέρνηση σε ψήφο δυσπιστίας.
Στο παρελθόν, η διαδικασία διορισμού πρωθυπουργού ξεκινούσε αμέσως μετά τις εκλογές. Αυτή τη φορά πιθανότατα θα ήταν πιο απλό σε περίπτωση απόλυτης πλειοψηφίας για το RN.
Σε περίπτωση διαιρεμένου κοινοβουλίου και ανάγκης διορισμού τεχνοκράτη πρωθυπουργού ή σχηματισμού μεγάλου συνασπισμού όλων των κομμάτων που δεν ανήκουν στο RN, η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει περισσότερο, εκτιμά η UBS.
Εστίαση σε αλλαγές δημοσιονομικής πολιτικής στο εγγύς μέλλον…
Όσον αφορά την οικονομική πολιτική, τα προγράμματα τόσο του RN όσο και του NFP περιλαμβάνουν περισσότερες προτάσεις δαπανών με έμφαση στην αύξηση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών.
Ένα ανοιχτό ερώτημα είναι πώς θα μπορούσαν να εφαρμοστούν εντός των περιορισμών των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ που απαιτούν δημοσιονομική αυστηροποίηση.
Η πρόσφατη ανακοίνωση του RN δείχνει ότι μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του θα σεβαστεί το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ενώ το πρόγραμμα του NFP απορρίπτει ρητά τους περιορισμούς των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ.
… επιπτώσεις για τις Προεδρικές εκλογές του 2027
Είναι σημαντικό, εκτός από τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της δημοσιονομικής πολιτικής, οι εκλογές θα παρακολουθούνται στενά ως βαρόμετρο για τις προεδρικές εκλογές του 2027, όπου ο Μακρόν δεν επιτρέπεται πλέον να είναι υποψήφιος μετά από δύο συνεχόμενες θητείες.
Μια νίκη του RN στις προεδρικές εκλογές του 2027 θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει ευρείες επιπτώσεις στη χάραξη πολιτικής της ΕΕ. Το πρόγραμμα του RN περιλαμβάνει ένα σχέδιο μείωσης της συνεισφοράς της Γαλλίας στον προϋπολογισμό της ΕΕ και επαναδιαπραγμάτευσης της εντολής της ΕΚΤ να συμπεριλάβει την απασχόληση, την παραγωγικότητα και τη χρηματοδότηση μακροπρόθεσμων στρατηγικών έργων.
Στο επίκεντρο η δημοσιονομική εξυγίανση και το σχέδιο προϋπολογισμού 2025
Ένα από τα βασικά σημεία εστίασης οποιασδήποτε νέας κυβέρνησης θα είναι η ψήφιση του σχεδίου προϋπολογισμού του 2025, με τη δημοσιονομική θέση της Γαλλίας υπό αυξημένο έλεγχο, κυρίως μετά την πρόσφατη υποβάθμιση της αξιολόγησης από τον S&P (ο οποίος ανέφερε τον πολιτικό κατακερματισμό μαζί με τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα ως βασικό στοιχείο ανησυχίας).
Ο επόμενος προϋπολογισμός θα πρέπει να τηρεί τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (το οποίο εφαρμόζεται και φέτος αφού απενεργοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Covid και της ενεργειακής κρίσης) και το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ.
Με το έλλειμμα του γαλλικού προϋπολογισμού να ανέρχεται στο 5,5% του ΑΕΠ το 2023 και την Κομισιόν να αναμένει ότι θα μειωθεί σε μόλις 5,3% του ΑΕΠ φέτος, προτάθηκε στις 19 Ιουνίου να τεθεί η Γαλλία σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Εάν η πρόταση αυτή επιβεβαιωθεί στη συνέχεια από το ECOFIN (πιθανότατα τον Ιούλιο), η Γαλλία θα πρέπει να εφαρμόσει δημοσιονομική εξυγίανση τουλάχιστον 0,5% του ΑΕΠ ετησίως στο διαρθρωτικό της ισοζύγιο.
Ωστόσο, το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο έχει κάποια ενσωματωμένη προσωρινή ευελιξία λαμβάνοντας υπόψη τις πληρωμές τόκων, γεγονός που θα μπορούσε να μειώσει κάπως την απαιτούμενη προσαρμογή. Η σύσταση της Κομισιόν για την απαιτούμενη δημοσιονομική σύσφιξη αναμένεται το φθινόπωρο.
Επιπλέον, από το 2025 και μετά θα ισχύει το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, το οποίο στοχεύει να φέρει το δείκτη χρέους (110,6% του ΑΕΠ το 2023) σε πτωτική πορεία μεσοπρόθεσμα. Για το σκοπό αυτό, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκινήσει τεχνικό διάλογο με την Κομισιόν το καλοκαίρι και να υποβάλει το πολυετές δημοσιονομικό διαρθρωτικό της σχέδιο έως τις 20 Σεπτεμβρίου.
Οι διαθέσιμες εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι αυτό το σχέδιο θα συνεπάγεται πολυετείς ανάγκες δημοσιονομικής εξυγίανσης. Το σχέδιο προϋπολογισμού του 2025 θα πρέπει στη συνέχεια να υποβληθεί στις Βρυξέλλες έως τα μέσα Οκτωβρίου (ωστόσο, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες κυρώσεις σε περίπτωση καθυστέρησης, που συνέβη και σε άλλες χώρες μετά τις εκλογές).
Επενδυτική Στρατηγική
Η UBS εκτιμά ότι τα γαλλικά spreads θα παραμείνουν πάνω από τα επίπεδα των αρχών Ιουνίου, αλλά οι μέχρι τώρα θέσεις των κομμάτων καθιστούν λιγότερο πιθανό μια κυβέρνηση με απόλυτη πλειοψηφία να συγκρουστεί με την ΕΕ σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες.
Σε ένα σενάριο όπου ένα διαιρεμένο κοινοβούλιο μπορεί γρήγορα να δημιουργήσει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών που πιθανόν να παρουσιάσει στην ΕΕ προϋπολογισμούς συμβατούς με τους κανόνες, η UBS θα περίμενε ότι τα spread της Γαλλίας έναντι Γερμανίας θα μειωθούν στις ~60 μ.β..
Αλλά βλέπει τα spread να αυξάνονται στις ~90 μ.β. εάν το RN αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία. Θα περίμενε τα spread να διαπραγματεύονται στις ~70 μ.β. σε περίπτωση που το RN πλησιάσει την απόλυτη πλειοψηφία ή ένα διαιρεμένο κοινοβούλιο αγωνίζεται να βγάλει έναν ξεκάθαρο ηγέτη.
Προς το παρόν, παραμένει ασαφές σε ποιο βαθμό μια μελλοντική κυβέρνηση θα επιτύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση που συνεπάγονται οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες, ακόμη και αν ο αποκλεισμός των πληρωμών τόκων θα μπορούσε να συνεπάγεται ότι η έκταση της ετήσιας δημοσιονομικής σύσφιξης μειώνεται από 0,5% του ΑΕΠ σε 0,2% του ΑΕΠ έως το 2027, κατά την UBS.
Η Γαλλία άλλωστε συνεχίζει να επωφελείται από μια μεγάλη βάση θεσμικών επενδυτών με σχετικά χαμηλό μερίδιο συμμετοχής OAT στις τράπεζες και μέση διάρκεια άνω των 8 ετών, επομένως η ελβετική τράπεζα αναμένει ότι οι εκδόσεις χρέους θα συνεχιστούν χωρίς προβλήματα.
Τι σημαίνει η Συγκατοίκηση
Εάν ο πρόεδρος διορίσει έναν πρωθυπουργό από διαφορετικό κόμμα που έχει κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, αυτό ονομάζεται συγκατοίκηση. Αυτό συνέβη τρεις φορές στο παρελθόν στη Γαλλία (1986-88 υπό τον Πρόεδρο Μιτεράν και τον Πρωθυπουργό Σιράκ, 1993-95 υπό τον Πρόεδρο Μιτεράν και Πρωθυπουργό τον Μπαλαντίρ, 1997-2002 υπό τον Πρόεδρο Σιράκ και τον Πρωθυπουργό Ζοσπέν).
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του/της είναι υπεύθυνοι για την ατζέντα εσωτερικής πολιτικής, με το σύνταγμα να ορίζει ότι «η κυβέρνηση καθορίζει και ασκεί την πολιτική του Έθνους» και ο πρωθυπουργός «μεριμνά για την εφαρμογή της νομοθεσίας». Ένα παράδειγμα μιας σημαντικής μεταρρύθμισης που πέρασε σε μια συγκατοίκηση είναι η εβδομάδα 35 ωρών υπό τον πρωθυπουργό Ζοσπέν το 1998 και το 2000.
Ο πρόεδρος διορίζει τον πρωθυπουργό σύμφωνα με το άρθρο. 8 (που πρέπει να έχει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου), υπογράφει διατάγματα και διατάγματα (άρθρο 13), μπορεί να διαλύσει το κοινοβούλιο σύμφωνα με το άρθρο 12 (μία φορά κάθε 12 μήνες) και έχει εκτελεστικές εξουσίες σε περίπτωση «σοβαρής και άμεσης απειλής» (άρθρο 16).
Ο πρόεδρος δεν έχει επίσημο βέτο στη νομοθετική διαδικασία, αλλά θα μπορούσε να καθυστερήσει τη διαδικασία (π.χ. παραπέμποντας νομοσχέδια στο Συνταγματικό Συμβούλιο ή ζητώντας από το κοινοβούλιο να ξανανοίξει τη συζήτηση για ένα νομοσχέδιο (άρθρο 10 του Συντάγματος).
Επίσης κοινώς δηλώνεται ότι ο πρόεδρος κατευθύνει την άμυνα και την εξωτερική πολιτική, δεδομένου ότι, σύμφωνα με το σύνταγμα, είναι ο «εγγυητής της εθνικής ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιότητας και του δέοντος σεβασμού των Συνθηκών» (άρθρο 5). Ο Ανώτατος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων, προεδρεύει «των ανώτερων εθνικών συμβουλίων και επιτροπών άμυνας» (άρθρο 15) και «διαπραγματεύεται και επικυρώνει συνθήκες» (άρθρο 52).
Επίσης, η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τη σύνταξη και την πρόταση του προϋπολογισμού και ως εκ τούτου καθορίζει τις αμυντικές δαπάνες.
Πηγή: ot.gr
Διαβάστε επίσης: Ο πολιτικός κίνδυνος στις δυο πλευρές του Ατλαντικού θολώνει το επενδυτικό κλίμα